Dit heb ik geleerd van de Digital Minimalism Challenge

In september heb ik de Digital Minimalism Challenge uit het boek van Cal Newport gedaan. Een maand lang heb ik alle optionele technologie uit mijn leven geweerd (of in ieder geval een dappere poging gedaan). Van die maand heb ik veel geleerd, en het heeft ook gezorgd voor blijvende veranderingen in mijn leven. In deze blogpost deel ik mijn eerste inzichten, zo vlak na de challenge.

Hier vind je mijn gedachten aan het begin van de challenge

Essentiële versus optionele technologie

Ten eerste wil ik even duidelijkheid scheppen over essentiële en optionele technologie. Ik heb niet een maand lang onder een steen gelegen zonder telefoon, zonder computer. Cal Newport maakt hierin een duidelijk onderscheid: essentiële technologie is wat je nodig hebt om daadwerkelijk goed te functioneren, zowel op werk als privé.

Zo is bijvoorbeeld WhatsApp essentieel voor mij als communicatiemiddel, vooral omdat ik niet telefoneer. Maar zakelijke podcasts luisteren, dat is optionele technologie. Ik leer er misschien wel van, maar ik kan het prima een maand wegleggen, zonder dat het schadelijk voor mijn werk- of privéleven is.

Persoonlijk versus zakelijk social media gebruik

Waar het voor mij allemaal wat modderig en grijs gebied wordt, is social media. Dit gebruik ik zakelijk en privé door elkaar, en om het nog complexer te maken, heb ik naast mijn bedrijf ook nog een ecoblog. Ook al is dit een uit de klauwen gelopen hobby, ook hier gebruik ik social media met een zakelijke, promotionele insteek.

Ik heb ervoor gekozen om in ieder geval Facebook en Instagram niet te gebruiken om op de tijdlijn te scrollen, maar wel om berichten in te plannen via de Facebook Business Manager. Zo heb ik privé en zakelijk gebruik toch soort van gescheiden gehouden.

Les 1: Ik ben een ochtendmens geworden

Dit klinkt echt totaal ongerelateerd aan technologie hè? Maar toch is het een direct gevolg van de digital minimalism challenge. Voor de challenge zat ik ’s avonds vaak met mijn telefoon op de bank, of zette ik de tv aan om een serie te kijken. Vooral als ik te moe was om een boek te lezen of om met iets creatiefs bezig te gaan (die jurk die ik nog moet afmaken).

Omdat ik nu een zelfopgelegd verbod had op dat soort niet-essentieel technologiegebruik (met uitzondering van Rings of Power op vrijdag, omdat ik daar al maanden naar uitkeek) had ik later op de avond eigenlijk niks te doen, dus ging ik maar eerder op bed. En door eerder en beter te slapen, was ik ook vroeger wakker. En nog frisser uitgerust ook.

Tijdens deze challenge las ik toevallig ook het bekende boek Miracle Morning van Hal Elrod, en dat combineert qua inzichten ontzettend lekker met Digital Minimalism. Mijn vroege ochtenden (niet té vroeg, ik sta om 7 uur op nu) die vul ik nu in met een Miracle Morning routine.

Les 2: Zoveel tijd in een dag!

Voorheen had ik regelmatig mijn telefoon naast me liggen. Ik was tegelijk bezig met werk en een WhatsApp gesprek. Of een dom, verslavend spelletje. (Hé, weet je hoeveel dopamineshots je krijgt als je een super cute jellyfish bent die een shop in RPG spulletjes runt?) Niet goed voor mijn productiviteit, en natuurlijk alles behalve bewust en duurzaam gebruik van energie.

Maar omdat dat ineens wegviel, kon ik supergefocust bezig met mij taken, en kon ik veel meer in een dag doen. Gecombineerd met een vroegere ochtend had ik een veel groter productief tijdvak op een dag. Puur omdat ik mijn dag aan de voorkant verlengd heb. I mean, ik kan mezelf wel voorhouden dat ik na het eten nog wat ga doen, maar in de praktijk komt dat er eigenlijk nooit van. Maar door het verlengen van mijn dag aan de voorkant heb ik er opeens een paar uurtjes bij gekregen!

Les 3: Ik haal mijn klanten niet uit Instagram

Toen ik startte met ondernemen, was Instagram één van de eerste kanalen die ik voor marketing inzette. Ik voelde me daar vertrouwd en veilig. En ik vind het nog steeds een leuk social media kanaal. Maar tijdens de challenge voelde ik ontzettend duidelijk aan dat dit niet is waar ik het gros van mijn klanten vandaan haal.

Het is wel goed om zichtbaar te zijn daar, maar dat hoeft écht niet zo intens met meerdere dagen in de week vluchtige stories plaatsen, of dagelijks scrollen en berichten van anderen liken. Maar voor Ecohobbit voelen die stories dan wél weer zinnig af en toe, als ik ze sporadisch inzet om daadwerkelijk een kort, inspirerend verhaal te vertellen.

Maar zakelijk… Ik merk dat mijn doelgroep veel beter te bereiken is via LinkedIn, en dat mond-tot-mond reclame ook veel voor me doet.

Ook nu nog, na de challenge, heb ik nauwelijks de neiging om Instagram uit verveling te openen. Af en toe vind ik het wel leuk hoor, omdat het toch mijn favoriete kanaal is om in contact te blijven met sommige ondernemersvriendinnen. Maar ik vind het zonde van mijn eigen energie, en van de elektrische energie, om daar super actief te zijn, als het geen efficiënt marketingkanaal voor mij is.

Nog even over die aandachtseconomie

Wat betreft de ethische kant van de aandachtseconomie, het verdienmodel van social media kanalen om aandacht zo lang mogelijk vast te houden – daar ben ik nog niet helemaal over uit of dat wel of niet past bij mijn bedrijf.

Aan de ene kant heb ik zo mijn mening over hoe die algoritmes psychologisch zijn ingericht, aan de andere kant heb je als gebruiker óók je verantwoordelijkheid. I mean, het enige wat je hoeft te doen is een bewuste keuze te maken om meldingen uit te zetten, niet uit verveling gaan scrollen, een timer te zetten, een digitale detox te doen, of wat ook maar voor jou zinnig voelt. Zolang je die bewuste keuze maar maakt, en stappen neemt om te handelen.

Anyway, wat betreft mijn zakelijke gebruik van social media kanalen en advertenties heeft dit wat meer tijd nodig om uit te kristalliseren.

Les 4: Zoveel mensen zitten “in” hun telefoon!

Okee, dit is misschien niet per se een les, maar meer iets wat me gewoon opviel. Zoveel mensen zijn niet in het moment, maar zitten met hun neus in hun telefoon! Het is voor mij zo’n 2 – 2,5 km naar het centrum lopen, maar omdat ik dat zonder podcast deed, was ik me veel meer bewust van mijn omgeving, leefde ik veel meer in het moment.

Ik voelde de stoep onder mijn voeten (ook hallo barefoot schoenen), ik voelde de zon op mijn gezicht, ik hoorde de vogeltjes – en ik zag talloze automobilisten met hun telefoon bezig in plaats van met rijden. Echt bizar. Stoplicht? Direct de telefoon erbij. Berichtje tijdens het rijden? Stiekem even op schoot doen (overduidelijk wanneer iemand met zijn neus naar beneden wijst in plaats van naar voren).

Ik vraag me serieus af wat er bij die mensen in hun hoofd omgaat. Je rijdt verdikkie in iets wat praktisch een moordmachine is, zeker met die opgeblazen modellen van tegenwoordig, en je bent met iets anders bezig dan het verkeer? Onbegrijpelijk.

En niet alleen automobilisten hoor. Ook fietsers die over het fietspad zwabberen omdat ze het uitzoeken van een liedje belangrijker vinden dan opletten, of voetgangers die bijna tegen je opbotsen omdat ze in hun telefoon verdiept zijn…

Les 5: De accu gaat langer mee

Op een gegeven moment in de challenge leer je af om constant je telefoon bij je te hebben. Dan had ik hem de halve dag nog op mijn nachtkastje of de bank liggen, voordat ik hem echt *nodig* had voor iets. Omdat ik niet mijn accu leeg speelde met Youtube, Spotify en Instagram, had ik aan het einde van de dag vaak nog meer dan de helft van mijn accu over. Ofwel: Ik doe opeens 2 dagen met mijn accu. In extreme gevallen kan ik er zelfs 3 uit persen.

Nou wist ik wel dat dat kon hoor. Tijdens een trektocht kan ik dat ook. Dan staat mijn telefoon op vliegtuigmodus en gebruik ik hem alleen voor foto’s, en af en toe een berichtje naar het thuisfront. ’s Avonds schakel ik hem uit. Want je weet nooit hoe lang je zonder opladen moet doen.

Maar thuis kun je op ieder moment je telefoon in het stopcontact pluggen. Het is hier dus niet een kwestie van moeten, maar kunnen. Het is een bewuste keuze.

Wil je zelf ook bewuster omgaan met technologie in je leven? Check dan het boek “Digitaal Minimalisme” van Cal Newport.